Αριστερή Παρέμβαση: Η ώρα του Πήλιου να διεκδικήσει ελεύθερα βουνά

Από την παράταξη του Περιφερειακού Συμβουλίου Θεσσαλίας Αριστερή Παρέμβαση στη Θεσσαλία – Ανταρσία για την Ανατροπή, ανακοινώθηκα τα εξής:

Σε δημόσια διαβούλευση που λήγει στις 10 Αυγούστου του 2022 δόθηκε από το Υπουργείο περιβάλλοντος και ενέργειας το συγκρότημα τριών αιολικών παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας στη θέση «Πετρόγουρνα», στη θέση «Σταυρός» και στη θέση «Ψηλή ράχη» της ευρύτερης περιοχής του δήμου Ν. Πηλίου, συνολικής ισχύος 85MW. Με αυτό τον τρόπο κλιμακώνεται και μπαίνει σε διαδικασία υλοποίησης ένας σχεδιασμός, που «ωριμάζει» από το 2017 ακόμα και προβλέπει (με βάση και τις αδειοδοτήσεις της ΡΑΕ) την εγκατάσταση 60 ανεμογεννητριών σε 8 διαφορετικά σημεία του Ν. Πηλίου (Μυριοβρήτη 5, Βαρβέλι 7, Πρ. Ηλίας 11, Μακρυράχη 2, Γαλάνη 3, Λογγάρια 10, Τισσαίο 10, Τρίκερι 12). Το πλέον αξιοπερίεργο (αν και όχι πρωτοφανέρωτο…) είναι ότι ο συντάκτης της Μελέτης Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων, που αξιολογεί τις επιπτώσεις του έργου στο περιβάλλον, ταυτίζεται με τον επενδυτή! Πόσο αντικειμενικά άραγε έχει κρίνει ο μελετητής τον… εαυτό του…;;;

Ένα περίπου χρόνο πριν στο Περιφερειακό Πρόγραμμα Ανάπτυξης Θεσσαλίας 2021- 2025 όλοι ανεξαιρέτως οι ορεινοί όγκοι της Θεσσαλίας (Άγραφα- Θεσσαλική Πίνδος, Όλυμπος, Κίσσαβος, Πήλιο, Όθρυς) ορίζονταν ως: «ζώνες με δυνατότητα χωροθέτησης αιολικών εγκαταστάσεων». Το σχέδιο αυτό ψηφίστηκε και με τα 2 χέρια στο όνομα της «ανάπτυξης» από όλους τους δήμους της Θεσσαλίας καθώς και από το περιφερειακό συμβούλιο κατά πλειοψηφία (εκτός από την Αριστερή Παρέμβαση και τη Λαϊκή Συσπείρωση). Το εν λόγω πρόγραμμα προβλέπει την προώθηση της «πράσινης ανάπτυξης» διευκρινίζοντας πως: «κύριες στρατηγικές επιλογές της Περιφέρειας είναι… Η ενίσχυση επενδύσεων που αφορούν Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας…» σημειώνοντας πως: «…έμφαση θα δοθεί… στην υποστήριξη έργων ανανεώσιμων πηγών ενέργειας μικρής κλίμακας (κτίρια, νησιά κ.α.) και μεγάλης κλίμακας -κυρίως ιδιωτικών επενδύσεων…» (βλ. σελ 81 Περιφερειακό Πρόγραμμα Ανάπτυξης Θεσσαλίας 2021- 2025).

Κι όμως οι ίδιοι που προωθούν την «πράσινη ανάπτυξη» και την επέλαση της καπιταλιστικής καταστροφής, χύνουν κροκοδείλια δάκρια για τις συνέπειες της εγκατάστασης ΑΠΕ. Ο κ. Αγοραστός μόλις στο περιφερειακό συμβούλιο τις 7^ης Ιουνίου του 2022 ανακάλυψε την «ουσιαστική αλλοίωση του χαρακτήρα της οροσειράς της Πίνδου από τα σχεδιαζόμενα έργα ΑΣΠΗΕ (Αιολικοί Σταθμοί Παραγωγής Ηλεκτρικής Ενέργειας)». Το Μάιο του 2022 ο δήμαρχος Αγράφων Α. Καρδαμπίκης πανηγύριζε για τη «δέσμευση» του Πρωθυπουργού Κ. Μητσοτάκη «για τη μη εγκατάσταση αιολικών στις περιοχές όπου δεν υπάρχει σύμφωνη γνώμη των τοπικών κοινωνιών», την ώρα που ο Τύμπανος Αργιθέας έχει ήδη ισοπεδωθεί. Ο δήμος Ν. Πήλιου από το 2020 ακόμα χρησιμοποιεί την παρελκυστική μέθοδο τις «εξάντλησης κάθε ένδικου μέσου για την αποτροπή εγκατάστασης αιολικού πάρκου στην περιοχή» και καλούσε τους βουλευτές να «καταθέσουν τροπολογία στη Βουλή προκειμένου να εξαιρεθεί ο Δήμος Νοτίου Πηλίου από τις περιοχές δημιουργίας αιολικών πάρκων». Αλήθεια αναρωτήθηκε κανείς πιο είναι το όριο των ένδικων μέσων σε μία δικαιοσύνη που είναι εντολοδόχος πολιτικών και επιχειρηματικών συμφερόντων; Αναρωτήθηκε κανείς αν η λογική της «εξαίρεσης» περιοχών απλά καλλωπίζει τη βασική βούληση που είναι η εγκατάσταση βιομηχανικού τύπου αιολικών πάρκων η ιδιωτικοποίηση της ενέργειας και η καταπάτηση του περιβάλλοντος ως κοινωνικού αγαθού; Μήπως τελικά αυτές οι μεθοδεύσεις προσπαθούν απλά να απαντήσουν στη δίκαιη κοινωνική αντίδραση και να την ενσωματώσουν σε δρόμος ήττας και συμβιβασμών;

Η ανατροπή των σχεδίων για την εγκατάσταση ανεμογεννητριών δε θα επιτευχθεί με λογικές “εξαιρέσεων” από τη δική μας περιοχή, αλλά με ένα κίνημα που θα αμφισβητεί τους βασικούς νόμους της καπιταλιστικής ανάπτυξης. Σε αυτή τη κατεύθυνση, πρέπει να αναδειχθούν στόχοι που θα συγκροτούν ένα ευρύ κοινωνικό και περιβαλλοντικό κίνημα που θα συνδέουν την οικολογική οπτική με τις συνολικές κοινωνικές διεκδικήσεις, με κέντρο την εργαζόμενη πλειοψηφία, με ανεξάρτητες μορφές συγκρότησης αγώνα και δράσης. Μορφές αγώνα που όσο οξύνεται η αντιπαράθεση τόσο περισσότερο θα αναγκάζονται να περνάν στο πεδίο του αντιθεσμικού αγώνα κόντρα στα όρια των νόμων τους και των συμβάσεων τους. Η ιστορία του αγώνα ενάντια στην εγκατάσταση αιολικών στα Άγραφα, αλλά και αλλού, είναι χαρακτηριστική. Καμία θεσμική δέσμευση δεν καθυστέρησε μέχρι σήμερα την υλοποίηση των σχεδιασμών τους. Ο αγώνας στο πεδίο, η παρουσία στα ίδια τα βουνά, η υπονόμευση των επενδυτικών ενεργειών και η σύγκρουσή με το κράτος τους θεσμούς του και τους πραίτορές του είναι αυτή που τους δημιουργεί καθυστερήσεις και αδιέξοδα.

Τα διάφορα επιχειρηματικά κέντρα στην περιοχή μας και ευρύτερα, προκρίνουν διαφορετικά μοντέλα ανάπτυξης (τουρισμός, ενέργεια, διατροφή) ανάλογα το πεδίο που έχουν επενδύσει. Η μάχη δεν είναι να προκρίνουμε τον τουρισμό έναντι στις ΑΠΕ, τον «εξευγενισμό» έναντι της βιομηχανίας, γιατί πολύ απλά στο πεδίο των σημερινών καπιταλιστικών ιεραρχήσεων, όλα τα μίγματα της αστικής ανάπτυξης προϋποθέτουν την καταστροφή φυσικών πόρων, ελευθεριών και ανθρώπινων ζωών. Εκεί έγκειται και η διαφοροποίηση της τοποθέτησης των τοπικών παραγόντων και όχι σε κάποιου είδους ουσιαστικής αντίθεσης στα κυρίαρχα δόγματα. Το ζητούμενο για την κοινωνική πλειοψηφία είναι να δώσει τον αγώνα για την ήττα των μοντέλων ανάπτυξης που προκρίνουν οι αστικές δυνάμεις ως βασική προϋπόθεση χαρτογράφησης ενός άλλου δρόμου και τρόπου ζωής και συμβίωσης ανθρώπου και περιβάλλοντος.

Ως Αριστερή Παρέμβαση, αντιμετωπίζουμε το θέμα της ενέργειας, με κριτήριο τις ανάγκες της κοινωνικής πλειοψηφίας και του δικαιώματος της σε μία αξιοβίωτη ζωή σε ένα προστατευμένο περιβάλλον ,μέσα από την αμφισβήτηση του καταναλωτισμού και του ενεργοβόρου καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής και της κατοχής των πηγών ενέργειας από το κεφάλαιο. Στη βάση αυτή παλεύουμε ενιαία ενάντια στα σχέδια εγκατάστασης ανεμογεννητριών στα Άγραφα, το Ν. Πήλιο, τον Κίσσαβο κ.α, προκειμένου να διαμορφωθεί ένα συμπαγές αγωνιστικό ρεύμα που θα υπερασπίζεται τη γη και το περιβάλλον και θα εκφράζει τις κοινωνικές ανάγκες κόντρα και ενάντια στην καπιταλιστική κερδοφορία, το ξεπούλημα, την καταπάτηση και την καταστροφή.