Την επιτακτική ανάγκη δημιουργίας νέας δομής φιλοξενίας αστέγων στον Βόλο, αναδεικνύει μια ακόμη περίπτωση αστέγου ο οποίος κοιμόταν στο προαύλιο του Μητροπολιτικού Ναού.
Με δύο δομές εστίασης και διαμονής στο παρελθόν η τοπική Εκκλησία και συγκεκριμένα το πρώην Εκκλησιαστικό Λύκειο στο προαύλιο του ΙΝ Αναλήψεως και το πρώην οικοτροφείο στην οδό Αναλήψεως με Κ. Καρτάλη, σήμερα δεν λειτουργεί καμία οργανωμένη δομή αν και έχουν πολλαπλασιαστεί οι ανάγκες και ο μικρής δυναμικότητας ξενώνας αστέγων του Δήμου Βόλου είναι υπερπλήρης διαρκώς.
Σε ανάρτηση στον fb στην σελίδα φίλοι του Εσταυρωμένου, αναφέρονται τα εξής:
Ήταν Κυριακή (15/05) πρωί…
Βάδιζα στο προαύλιο του Μητροπολιτικού Ναού Αγίου Νικολάου Βόλου…
Λίγα μέτρα από τον χώρο στάθμευσης των αυτοκινήτων είδα κάτι που μου τράβηξε την προσοχή…
– Τι να είναι άραγε, είπα μέσα μου…
Μου φαινότανε σαν ένα βουναλάκι με πεταμένα ρούχα…
Πλησιάζω και βλέπω έναν… άνθρωπο κουλουριασμένο να κοιμάται κάτω στο έδαφος!!!
Είχε ένα… τσουβάλι που χρησιμοποιούσε το μισό σαν στρώμα και το άλλο μισό σαν σκέπασμα, για να προφυλαχτεί από την πρωινή υγρασία.
Είχε βγάλει τα βρώμικα και φθαρμένα παπούτσια του και προσπαθούσε να σκεπάσει το μισό του σώμα με το βρώμικο τσουβάλι…
Δεν ήξερα τι να κάνω…
Τελικά βρήκαμε στο Ναό ένα μάλλινο σεντόνι και σκεπάσαμε ολόκληρο το σώμα του.
Αυτές οι σκηνές είναι συγκλονιστικές…
Τις βλέπουμε τακτικά στον χώρο του νάρθηκα και του προαυλίου του ναού μας…
Οι άνθρωποι αυτοί είναι άστεγοι, αλλά και ψυχολογικά ασθενείς…
Το πρόβλημά τους δεν λύνεται με ευχές και με λίγα χρήματα ή λίγο φαγητό….
Πίσω από κάθε άστεγο κρύβεται μια πονεμένη ιστορία..
Προ ολίγων ημερών, με πλησίασε ένας άλλος άνθρωπος….
Ήταν βρώμικος και ελεεινός…
Λες και κοιμότανε σε χώρο σκουπιδιών…
Ηταν ένα ράκος. Δεν μπορούσε να περπατήσει…
Βάδιζε τόσο σιγά που νόμιζες πως ήταν ενενήντα ετών
Κι όμως ήταν μόλις 57 ετών
Είχε πανεπιστημιακή μόρφωση, αλλά τα ψυχολογικά του προβλήματα τον έκαναν ανίκανο για κάθε ανθρώπινη δραστηριότητα…
– Θέλω κάπου να κοιμηθώ για να ξεκουραστώ λίγο.
– Κοιμάμαι στο δρόμο εδώ και κάποιες ημέρες, διότι η σπιτονοικοκυρά μου πέταξε στο πεζοδρόμιο τα ρούχα μου.
– Μα, αδελφέ μου έτσι όπως είσαι βρώμικος δεν θα σε δεχτεί κανένα ξενοδοχείο. Πήγαινε να σε ντύσουν στο ΚΕΔΑΒ και μετά θα σε στείλω σε ξενοδοχείο…
Στις περιπτώσεις αυτές ενημερώνουμε τους αρμοδίους κρατικούς φορείς για να επέμβουν με σκοπό να βρεθεί μια λύση.
Δεν γνωρίζω τη συνέχεια…
Είμαι όμως σίγουρος πως όσο καλή διάθεση και αν έχεις δεν μπορείς να βοηθήσεις ως πρόσωπο.
Είναι ευθύνη των αρμοδίων κρατικών λειτουργών να βρουν μια λύση…
Το θλιβερό είναι πως τα περιστατικά αυτά αυξάνονται καθημερινά και όσο περνά ο καιρός θα βλέπουμε τακτικά τέτοια φαινόμενα….
Ο Θεός να βάλει το χέρι Του…
