Θλίψη προκάλεσε η είδηση του θανάτου του Στάθη Σφονδυλιά, ο οποίος τα τελευταία χρόνια δημιούργησε και λειτουργούσε το Μουσείο Ραδιοφώνων στον Λαύκο.
Γράφει ο κ. Νίκος Βαραλής για την απώλεια του Στάθη σε χθεσινή ανάρτηση:
ΣΤΑΘΗΣ ΣΦΟΝΔΥΛΙΑΣ
Αν μπορούσα να βρω μια λέξη να τον χαρακτηρίζει θα έλεγα μόνο Στάθης ο ευγενής. Γνωριστήκαμε στα χρόνια των μαθητικών αγώνων. Ονειρευτήκαμε έναν καλύτερο κόσμο, που τα παιδιά θα είναι παιδιά, οι μεγάλοι θα χαίρονται τη ζωή που τους δόθηκε και η ζωή θα είναι γεμάτη καλοσύνη.
Στον Στάθη τίποτα από αυτά δεν επιφυλάχθηκε. Δούλευε συνεχώς από μικρό παιδί. Εγώ στην επιστροφή μου τον βρήκα γκαρσόνι σε τσιπουράδικα. Κι από τότε πρίν φύγει από το Βόλο δεν πηγαίναμε τσιπουράδικο πηγαίναμε εκεί που ήταν ο Στάθης. Το χαμόγελο του και η ευγένεια του ήταν αρκετά για να γεμίσουν κάθε κενό μας, κάθε στεναχώρια μας. Γιατί ο Στάθης ποτέ δεν μιλούσε για τα δικά του προβλήματα.. αλλά πάντα μας έλεγε για τον κόσμο που ονειρεύονταν. Και το είχαμε πάντα ανάγκη γιατί σήμερα οι άνθρωποι δεν ονειρεύονται η κλαίγονται η μαλώνουν.
Χρήματα ο Στάθης δεν είχε και η ζωή του ήταν πάντα δύσκολη αλλά τα όνειρά του δεν τα ξέχασε. Οταν γύρισε στο Λαύκο πάσχισε να κάνει κάτι όμορφο για τον τόπο του. Γίναν έτσι τα πράγματα και έφτιαξε το ΜΟΥΣΕΙΟ ΡΑΔΙΟΦΩΝΟΥ… Αυτό το μουσείο ήταν το παιδί του. Όταν μιλούσε για τα μηχανήματα μέσα του ήταν σαν να περνούσε ολόκληρη η ζωή του. Ποτέ του δεν παραπονέθηκε για κάτι έτσι και την τελευταία φορά που βρεθήκαμε. Του ξέφυγαν μόνο για λίγο τα προβλήματα υγείας. Μόνο για λίγο αλλά μετά χαμογέλασε.
Μου μιλούσε κι έβλεπα τον Στάθη των μαθητικών μου χρόνων έτοιμο να δώσει τα πάντα για να ζουν οι άνθρωποι με αξιοπρέπεια και να μην ευτελίζονται στα παιγνίδια της αγοράς. Είπαμε την άνοιξη να βρεθούμε..
Ο Στάθης ο ευγενής έφυγε κι αύριο (σήμερα) στις 4 στο Λαύκο θα είναι η κηδεία του. Είμαι σίγουρος οτι εκεί που θα βρίσκεται θα συνεχίσει να ονειρεύεται για έναν καλύτερο κόσμο. Και τα όνειρα των καλών ανθρώπων μια μέρα είμαι σίγουρος οτι θα γίνουν πραγματικότητα.