Έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 56 ετών ο Γιάννης Κουτής, προϊστάμενος του Τμήματος Μουσείων και Ιστορικών Ερευνών του ΔΟΕΠΑΠ – ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Δήμου Βόλου.
Η ανακοίνωση της ΔΑΣ-ΟΤΑ:
«Υπάρχω λες κι ύστερα δεν υπάρχεις». Τα λόγια πολύ δύσκολα μπορούν να χωρέσουν τον πόνο μας για τον αναπάντεχο χαμό του συναδέλφου, φίλου και συναγωνιστή Γιάννη Κουτή, προϊστάμενου του Τμήματος Μουσείων και Ιστορικών Ερευνών του ΔΟΕΠΑΠ – ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ του Δήμου Βόλου. Από το μεσημέρι σήμερα δεν βρίσκεται πια κοντά μας. Ο Γιάννης ήταν ένας σπουδαίος άνθρωπος γαλαντόμος, συνεπής και εργατικός, χαμογελαστός και ευγενικός, χωρίς έπαρση, με μεγάλη καρδιά για όλους τους συναδέλφους που αντιμετώπιζαν πρόβλημα. Η έγνοια του ήταν μεγάλη τελευταία για το σοβαρό πρόβλημα υγείας που αντιμετωπίζει η συναδέλφισσα μας Αίγλη Δημόγλου, με την οποία μέσα στο πέρασμα των χρόνων είχαν χτίσει μια πραγματική σχέση συνεργασίας και φιλίας, τα αποτελέσματα της οποίας φαίνονται και στην εξαίρετη δουλειά που έκαναν με τα μουσεία, την έρευνα και τεκμηρίωση.
Για τον αδόκητο χαμό τουπροϊσταμένου του Τμήματος Μουσείων και Ιστορικών Ερευνών του ΔΟΕΠΑΠ – ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Δήμου Βόλου Γιάννη Κουτή, ο ανεξάρτητος υποψήφιος Δήμαρχος Βόλου και επικεφαλής του Δημοτικού Συνδυασμού «Συμμαχία για τον Βόλο» Νίκος Παπαπέτρος, ανέφερε:
“Δυστυχώς για όλους μας ξημέρωσε μια πολύ δύσκολη μέρα. Το κενό που αφήνει ο Γιάννης, είναι δυσαναπλήρωτο. Κενό σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής μας. Στις παρέες, στις φιλίες, στην επιστήμη, στον πολιτισμό που υπηρέτησε με πάθος, στην έρευνα και τεκμηρίωση των Μουσείων της πόλης.
Η απώλεια του αγαπητού σε όλους μας Γιάννη, του ανθρώπου που πριν μερικές μέρες συνομιλούσαμε για διάφορα θέματα, είναι τεράστια και μας ραγίζει την καρδιά. Η προσφορά του στην πόλη του Βόλου και στον τοπικό πολιτισμό, ανυπολόγιστη.
Θερμά συλλυπητήρια στην οικογένειά του και τους οικείους του».
Π. Σκοτινιώτης: Ο Γιάννης Κουτής θαρρείς πως έζησε μέσα στην τοπική ιστορία
Βαρύ το πένθος από τον τόσο αναπάντεχο θάνατο του Γιάννη Κουτή, ενός ξεχωριστού συμπολίτη που μέχρι την τελευταία στιγμή θαρρείς πως κυριολεκτικά ζούσε μέσα στην τοπική ιστορία. Αφοσιώθηκε με πάθος στη μελέτη και την ανάδειξή της και άφησε βαθύ αποτύπωμα τόσο με την πολύτιμη προσφορά του στο Δημοτικό Κέντρο Ιστορίας και στο διάδοχο δημοτικό σχήμα, όσο και με το ερευνητικό και συγγραφικό του έργο. Του είμαστε ειλικρινά ευγνώμονες, ζώντας μάλιστα σε μια εποχή όπου επιχειρείται ο ακρωτηριασμός της τοπικής ιστορικής μνήμης. Θα μας λείψει το χαμόγελο και το ανεξάντλητο χιούμορ του, το ήθος και η ευγένειά του, η δοτικότητα και η καλοσύνη του.
Σε αποχαιρετώ, φίλε Γιάννη, με αγάπη, οδύνη και συγκίνηση. Τα θερμά μου συλλυπητήρια στη μητέρα σου και σε όλους τους δικούς σου ανθρώπους.
