Εκτός από τα μπακάλικα της γειτονιάς και τα αρτοποιεία, συμμετείχαν ενεργά στην καθημερινότητα των οικογενειών καθώς εκτός από ψωμί, κουλούρια, τυρόπιτες κ.α. αναλάμβαναν και το ψήσιμο των φαγητών από οικογένειες της συνοικίας.
Φουρνάρηδες με μεγαλύτερες μαγειρικές δεξιότητες, φρόντιζαν στη διάρκεια του ψησίματος, να συμπληρώνουν νερό κ.α. και γενικά οι πελάτες τους να μένουν ικανοποιημένοι από το ψήσιμο.
Αναφέρεται σχετικά στην ομάδα στο fb “Η ΝΕΑ ΙΩΝΙΑ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ ΜΑΣ
Κυριακή…
Το ψήσιμο του κυριακάτικου φαγητού στον φούρνο της γειτονιάς με αντίτιμο 2 δραχμές ή και λιγότερο για το γιουβέτσι ήταν συνήθεια σε όλη την Ελλάδα. Ήταν μια πρακτική που συμβόλιζε ολόκληρη εποχή στην αστική ελληνική ιστορία, από την περίοδο μετά τον εμφύλιο μέχρι και την όψιμη μεταπολίτευση. Tο κυριακάτικο μενού περιλάμβανε γιουβέτσι, ψητό αρνί ή κατσικάκι, ψητό χοιρινό, γεμιστά, μουσακά ή παστίτσιο, πατάτες σκέτες και σπανιότερα ψητό κοτόπουλο.
Οι νοικοκυρές ετοίμαζαν το ταψί με το φαγητό και αμέσως μετά την Κυριακάτικη Λειτουργία, οι γειτονιές γέμιζαν με ταψιά σκεπασμένα με πετσέτες που κατευθύνονταν στον φούρνο για το ψήσιμο.
Καλή συνέχεια στην μέρα σας..
