Από την Περιβαλλοντική Πρωτοβουλία Μαγνησίας ανακοινώθηκαν τα εξής:
Στις 24/11/23 πραγματοποιήθηκε στην Λάρισα ημερίδα που είχε σχέση με την διαχείριση του υδατικού δυναμικού της Θεσσαλίας. Στην ημερίδα αυτή που διοργάνωσε η Περιφέρεια Θεσσαλίας, η κοινοπραξία των μελετητών ουσιαστικά επιχειρήσε ( μια ακόμη φορά στα τελευταία 40 χρόνια) να παρουσιάσει ως εθνική ανάγκη(!!) την μερική εκτροπή του Αχελώου.
Μετά τις 4 συνολικά αποφάσεις του ΣτΕ που απέρριψαν διαχρονικά, ξανά κ’ ξανά τις μελέτες περιβαλλοντικών επιπτώσεων του αμαρτωλού έργου , γίνεται μια νέα προσπάθεια που παρουσιάζει ως αναγκαία την ετήσια μεταφορα 250 εκατ. κ.μ. νερού από την Δυτική Ελλάδα στην Θεσσαλία μέσω των ημιτελών έργων εκτροπής του Αχελώου .
Υπενθυμίζεται ότι η αρχική πρόβλεψη εκτροπής του 1985, ήταν για περισσότερα από ένα δις -εκατομμύρια κ μ. νερού και ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση αρνήθηκε επανειλημμένα να χρηματοδοτήσει το έργο επειδή το έκρινε αντίθετο στους περιβαλλοντικούς κανόνες.
Πολύ αργότερα , το ΣτΕ με την απόφαση 26/2014, απέρριψε την νεώτερη μελέτη που προέβλεπε την μερική εκτροπή 600 εκατομμύριων κ μ. νερού. Η τωρινή επαναφορά αυτής της πρότασης είναι τουλάχιστον ύποπτη, διότι ακόμη δεν έχουν κατασκευασθεί τα φράγματα – ταμιευτηρες στους ποταμούς Ληθαίο , Πορταιτη και Πάμισο, ώστε να συλλέγονται τον χειμώνα τα υδατικά πλεονάσματα των ορεινών όγκων της Πίνδου .
Οι ταμιευτηρες αυτοί είναι βέβαιο ότι όχι μόνο θα κάλυπταν τις ανάγκες που απαιτούνται για την άρδευση του Θεσσαλικού κάμπου αλλά θα λειτουργούσαν και ως αντιπλημμυρικά έργα υψηλής αποτελεσματικότητας.
Το δεύτερο αξιοπερίεργο της ημερίδας αυτής ήταν ότι δεν έγινε ούτε μια αναφορά στην νέα κατάσταση που προέκυψε στη Θεσσαλία μετά τις πρόσφατες πλημμύρες.
Η ΠΠΜ κατέθεσε επίσημα την πρόταση της για την κατασκευή μιας νέας συραγγας εκτροπής προς το Αιγαίο, ώστε να διοχετεύονται αποτελεσματικά και σύντομα τα πλημμυρικά ύδατα που βρίσκονται έξω από τον ταμιευτήρα της Καρλας .
Δήλωσε δε αντίθετη στην εκτροπή του Αχελώου διότι αυτή θα διαταράξει την υδατική ισορροπία που πρέπει να διέπει τις δύο μεγάλες λεκάνες απορροής,μια της Δυτικής Ελλάδας και μια της Θεσσαλίας.
Υπερασπίστηκε τεκμηριωμένα την ανάγκη να κατασκευασθούν τα προαναφερθέντα φράγματα -ταμιευτηρες, ώστε να είναι χωρίς αντικείμενο η εκτροπή , σε μια μακρά περίοδο που τα υδατικά αποθέματα του Αχελλωου έχουν μειωθεί δραματικά..
Σε ότι δε αφορά την παραγωγή υδροηλεκτρικής ενέργειας από τα ημιτελή έργα εκτροπής (που συχνά εμφανίζεται ως βασικό επιχείρημα για την πραγμάτωση της), η ΠΠΜ εκτίμησε ότι δημιουργία των επίμαχων φραγματων- ταμιευτήρων σε Καλαμπάκα,Πύλη και Μουζάκι θα μπορούσε να ισοσταθμίσει την ανάγκη αυτή .
