του Κώστα Ανθόπουλου (Μέλος της Γραμματείας Τομέα Παιδείας ΠΑ.ΣΟ.Κ. – Κίνημα Αλλαγής)
Η απόφαση του Νίκου Ανδρουλάκη να ζητήσει την επιβεβαίωση της προεδρικής του θητείας, μέσω προσφυγής σε κάλπες στις 6 και και 13 Οκτώβρη επανέφερε το ΠΑΣΟΚ στο κέντρο των πολιτικών εξελίξεων, δημιουργώντας βάσιμες προσδοκίες για την εδραίωση στο προσκήνιο του πολιτικού μας συστήματος με ισχυρές δυνάμεις. Με σεβασμό σε όλους τους υποψηφίους που διεκδικούν την προεδρία, θα επιχειρήσω με περιεκτικό τρόπο να εξηγήσω τους λόγους για τους οποίους στηρίζω την υποψηφιότητα του Νίκου Ανδρουλάκη.
Πιο συγκεκριμένα η θητεία του Νίκου Ανδρουλάκη στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ από τον Δεκέμβριο του 2021 μέχρι σήμερα συνδέθηκε και προσδιορίστηκε:
· Από τη συστηματική προσπάθεια του ηγετικού πυρήνα των στελεχών του κόμματος να αμβλυνθούν πολιτικά στερεότυπα, που είχαν άμεση σχέση με τον τρόπο, με τον οποίον, ευρύτερα λαϊκά στρώματα αντιμετώπισαν πολιτικές πρακτικές του ΠΑΣΟΚ κίνημα αλλαγής, στην περίοδο της οικονομικής κρίσης στα χρόνια των μνημονίων.
· Τη διαμόρφωση προτάσεων για τη διαχείριση θεμάτων, που αναφέρονται στην εφαρμογή μέτρων για την κοινωνική πολιτική, το κράτος δικαίου, το σεβασμό στα ανθρώπινα πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα και την προστασία του εισοδήματος αδύναμων και φτωχών κοινωνικών ομάδων. Προτάσεις, όπως μείωση του ΕΝΦΙΑ σε ορεινές και παραμεθώριες περιοχές, συνεκτικό-στεγαστικό πρόγραμμα δημιουργίας χιλιάδων νέων κοινωνικών κατοικιών, καλά στελεχωμένα κέντρα υγείας, στήριξη του ΕΣΥ, μείωση ΦΠΑ σε βασικά είδη διατροφής κλπ.
· Το διαρκές μέτωπο με αντιλήψεις και συμπεριφορές που ταυτίζονται με το λαϊκισμό, την αναξιοκρατία και τη λειτουργία και εγκαθίδρυση παραδοσιακών πελατειακών μηχανισμών και την αναβίωση του κομματικού κράτους.
· Με την έμπρακτη αξιοπιστία που επέδειξε ο Νίκος Ανδρουλάκης σε θέματα, που έχουν άμεση σχέση με τη διαφθορά την πολιτική ηθική και το σεβασμό σε κανόνες πολιτικής δεοντολογίας.
· Με ένα πλήθος συνεκτικών δράσεων, που επιδίωκαν να επιβεβαιώνουν διαρκώς ότι το ΠΑΣΟΚ πρέπει να εκπροσωπεί αυτούς που νιώθουν ότι δεν έχουν φωνή σε μια χώρα γεμάτη ανισότητες.
· Σταθερή ανοδική πορεία του κόμματος με ενωτικά χαρακτηριστικά χωρίς καταφυγή σε καταγγελτικές κατασταλτικές πρακτικές, ακόμα και όταν υπήρχαν δηλώσεις μελών της κοινοβουλευτικής ομάδας, που αυτονομούνταν πλήρως από θεσμικά όργανα του κινήματος προκαλώντας αμηχανία και φαινόμενα διγλωσσίας και σε ό,τι αφορά την έκφραση ενιαίου λόγου.
· Σταθερή πατριωτική γραμμή σε ό,τι αφορά στη διαμόρφωση θέσεων, για κρίσιμα εθνικά θέματα με βάση τον προσανατολισμό και τις απόψεις, με τις οποίες πορεύτηκε το ΠΑΣΟΚ, από την ίδρυση του το 1974 από τον Ανδρέα Παπανδρέου.
Συγκεκριμένα, πρόταση του Νίκου Ανδρουλάκη για εμπάργκο όπλων στην Τουρκία από την Ευρωπαϊκή ένωση, πρόταση για κυρώσεις στην Τουρκία για παραβιάσεις ανθρωπίνων και δημοκρατικών δικαιωμάτων, επεμβάσεις της Τουρκίας για αλλοίωση του χαρακτήρα μνημείων του παγκοσμίου πολιτισμού όπως η Αγία Σοφία στην Κωνσταντινούπολη.
· Ανοιχτά ψηφοδέλτια, δίχως αποκλεισμούς και υποστήριξη λογικών εξυπηρέτησης μικροπολιτικών και παρεΐστικων αντιλήψεων, που κάθε άλλο ισχυροποιούσαν το ΠΑΣΟΚ εκλογικά.
· Την ανοιχτή πολιτική δράση, που έχει ως κατεύθυνση την ουσιαστική σύγκρουση με τα καρτέλ και τα ολιγοπώλια στη χώρα μας και θέτει στο προσκήνιο τις ανάγκες των πολλών με προτάσεις για τη στέγη, την περιφερειακή ανάπτυξη και την πολιτική προστασία.
· Τη σύγκρουση με παλαιοκομματικές εξαρτήσεις πελατειακά δίκτυα και διαμόρφωση θέσεων που αντιμετωπίζουν αποτελεσματικά τα υπαρκτά προβλήματα των πολιτών, που απογοητεύτηκαν και πληγώθηκαν τα προηγούμενα χρόνια από πολιτικές αποφάσεις των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ.
· Όμως όλα τα παραπάνω δε σημαίνει ότι στην περίοδο άσκησης ηγεσίας του ΠΑ.ΣΟ.Κ. –ΚΙΝ.Α Λ. από τον Νίκο Ανδρουλάκη δεν έλειψαν λάθη και αδυναμίες, όπως για παράδειγμα η υποστήριξη προσώπων τα οποία κάθε άλλο ανταποκρίθηκαν σε αποτελεσματικές πολιτικές πρακτικές και ευθύνες, που τους αναλογούσαν.
· Έλλειψη πολιτικής λογοδοσίας κανόνων και έλεγχος των υπεύθυνων και μελών των τομέων πολιτικής δράσης του κινήματος και συνεχή ανατροφοδότηση με κοινωνικές δυνάμεις και φορείς.
· Ανοχή σε πρόσωπα που το μόνο τους ενδιαφέρον είναι η ανάδειξη σε αξιωματούχους της παράταξης δίχως καμία συμμετοχή στο κοινωνικοπολιτικό γίγνεσθαι και κυρίως στα ΜΜΕ για την υπεράσπιση προώθησης των πολιτικών θέσεων του κινήματος.
· Αδυναμία και έλλειψη διαδικασιών πολιτικής ανάλυσης και ερμηνείας της αποτελεσματικότητας της δράσης και ευθύνης εθνικών και περιφερειακών και τοπικών κομματικών οργάνων για σειρά εκλογικών αναμετρήσεων εθνικές εκλογές, ευρωεκλογές, εκλογές στην περιφερειακή και τοπική αυτοδιοίκηση.
· Συμπερασματικά το διακύβευμα της εκλογικής αναμέτρησης στις 6 και 13 Οκτωβρίου για την ανάδειξη της νέας ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ είναι να επιλεγεί μια ηγεσία που μπορεί να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις της σημερινής συγκυρίας με νηφαλιότητα, με συνέπεια και παράλληλα να καταφέρει να ενσαρκώσει το όραμα της ελληνικής κοινωνίας για ένα δικαιότερο και καλύτερο αύριο.
Ο Ν. Ανδρουλάκης ενσωματώνει αυτά τα χαρακτηριστικά και αποτελεί πολιτική επιλογή που μπορεί να οδηγήσει το ΠΑΣΟΚ και την Ελλάδα σε καλύτερες μέρες.
