Στον Ιερό Ναό Ευαγγελιστρίας Πειραιώς λειτούργησε ο Σεβ. Μητροπολίτης Δημητριάδος κ. Ιγνάτιος.
Στο κήρυγμά του τόνισε ότι «η ζωή με τον Χριστό και για τον Χριστό είναι ζωή χαράς και εκπλήξεως», παίρνοντας αφορμή από το παράδειγμα του Ζακχαίου της Ευαγγελικής περικοπής, «ενός ανθρώπου δακτυλοδεικτούμενου αρνητικώς». Η έκπληξη έγκειτο στο τολμηρό εγχείρημα του αρχιτελώνου να ανέβει στο δένδρο, για να δει τον Χριστό, αλλά και στον λόγο του Κυρίου «κατέβα και πάμε να μείνουμε στο σπίτι σου». Εξεπλάγησαν και οι παρόντες, για την επιλογή του Κυρίου να συναναστραφεί έναν τόσο αμαρτωλό. Η χαρά του Ζακχαίου ήταν τόσο μεγάλη, «ώστε να μεταμορφωθεί η ψυχή του, να ομολογήσει δημοσίως την άδικη συμπεριφορά του και να διακηρύξει την απόφασή του να αποκαταστήσει όσους αδίκησε. Μοιράζει τα πάντα, βγάζοντας από πάνω του το βάρος της αδικίας και κρατώντας την χαρά της συναντήσεώς του με τον Χριστό». Την λύση στην απορία του όχλου και των Φαρισαίων έδωσε ο Κύριος: «ήρθα για να σώσω τον χαμένο και αμαρτωλό άνθρωπο. Αυτή την σωτηρία φέρνω στους ανθρώπους».
Ο Σεβασμιώτατος κάλεσε όλους να αναρωτηθούμε πού ανήκουμε μέσα σ’ αυτή την Ευαγγελική ιστορία; «Μάλλον, δεν θα ταυτίσουμε τον εαυτό μας με τον Ζακχαίο. Προφανώς, ανήκουμε σ’ εκείνους που ακολουθούν τον Χριστό. Δεχθήκαμε να είμαστε μαθητές Του και προσήλθαμε σήμερα να κοινωνήσουμε. Το ερώτημα, όμως, είναι, μήπως είμαστε, τελικά, Ζακχαίοι; Είμαστε κι εμείς αμαρτωλοί, απλώς δεν το ξέρουν όλοι. Αν δεν ξεκινήσουμε μ’ αυτήν την παραδοχή, τί νόημα έχει να είμαστε εδώ; Αν νιώθουμε τον εαυτό μας δίκαιο και σεσωσμένο, τί σχέση έχουμε με τον Χριστό; Είμαστε εδώ, για ν’ αποκτήσουμε συνείδηση αμαρτωλότητας, έστω κι αν δεν εγκληματήσαμε, γνωρίζουμε, όμως, μέσα μας, ότι μπορεί να είμαστε οι χειρότεροι και να κινδυνεύουμε να μην μπορέσουμε να ταπεινωθούμε, για να συναντήσουμε τον Χριστό. Ο εγωισμός μας εμποδίζει να ζήσουμε την χαρά της συνάντησης και να υποδεχτούμε με χαρά τον Κύριο στο σπίτι μας, στην καρδιά μας. Αν αυτή η χαρά της ζωής μας και η ταπείνωσή μας να δεχτούμε το έλεος του Θεού και την σωτηρία, που μας προσφέρει, με την κοινωνία του Σώματος και του Αίματός Του, γίνει πράξη, τότε θα συγχωρήσουμε όσους μας έβλαψαν, θα αγαπήσουμε κάθε άνθρωπο, η ζωή μας θα είναι μια διαρκής δοξολογία και ευχαριστία προς τον Θεό. Η ζωή μας θα είναι μια έκπληξη, αν γινόμαστε αυτοί που θα προσφέρουμε στους άλλους, όπως ο Χριστός προσέφερε σε μας, την ζωή και την σωτηρία. Μόνον έτσι δεν θα ομοιάσουμε με εκείνους που μεμψιμοιρούν, που διαμαρτύρονται για την προσέγγιση της Εκκλησίας στους αμαρτωλούς και απαιτούν απ’ Αυτήν, σκληρότητα, αυστηρότητα, ελεγκτικότητα. Όμως, αυτή δεν είναι Εκκλησία του Χριστού, που καλεί τον Ζακχαίο, που κάνει Αγία την πόρνη, που βάζει πρώτο στον Παράδεισο τον μετανοημένο ληστή. Αυτή είναι η Εκκλησία του Χριστού και όχι των Γραμματέων και των Φαρισαίων, που παντού βλέπουν σκιές, που ζουν με έναν διαρκή φόβο και οδηγούν πολλούς σε κατάθλιψη. Η Εκκλησία του Χριστού είναι χαρά, είναι γεμάτη εκπλήξεις!».
