Στον Ιερό Ναό Αναλήψεως του Χριστού Βόλου λειτούργησε σήμερα, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Δημητριάδος και Αλμυρού κ. Ιγνάτιος, παρουσία της Υφυπουργού Παιδείας και Θρησκευμάτων κ. Ζέττας Μακρή και πλήθους πιστών.
Λαμβάνοντας αφορμή από την θεραπεία των δέκα λεπρών της Ευαγγελικής περικοπής στο κήρυγμά του ο Σεβασμιώτατος αναφέρθηκε στην ανάγκη που έχουν οι άνθρωποι να δέχονται την ευεργεσία που ζητούν οι ίδιοι από το Χριστό, καθώς γνωρίζουν οι ίδιοι, ότι μόνο Αυτός μπορεί να τους θεραπεύσει και να τους λυτρώσει. Ο κ. Ιγνάτιος τόνισε: «η ασθένεια δεν έχει να κάνει μόνο με το σώμα αλλά και από κάτι πιο φρικτό πράγμα, από το να απομονωθούμε από την ίδια την κοινωνία που είμαστε πλασμένοι να ζούμε με αγάπη, γιατί όποιος χάσει αυτή τη κοινωνία, θέτεται στο περιθώριο. Ο Χριστός με τη θεραπεία Του αυτό το σκοπό είχε, να τους εντάξει ξανά μέλη της ανθρώπινης κοινωνίας». Ο Ποιμενάρχης μας παρατήρησε, επίσης, ότι «ο Θεός μας χάρισε την Επιστήμη, που θεράπευσε την σωματική λέπρα. Όμως, παραμένει μια ακόμα πιο επικίνδυνη λέπρα, που ο Χριστός θεράπευσε, επίσης. Την πνευματική λέπρα, που ονομάζεται εγωισμός και αυτάρκεια. Αυτό ήταν που ένιωσαν οι θεραπευμένοι και αρνήθηκαν να επιστρέψουν για να ευχαριστήσουν τον Θεό, ένιωσαν αυτάρκεις. Η σωματική λέπρα έγινε πνευματική, χάνοντας έτσι την ευκαιρία να ξανά – κοινωνήσουν με τον Χριστό, γιατί ο Χριστός δεν μας θεραπεύει μόνο σωματικά αλλά κυρίως πνευματικά και αυτό ακριβώς ζητάμε από το Χριστό να μας θεραπεύσει την ψυχή, να μας θεραπεύσει τον εγωισμό, την στροφή προς την αγάπη μόνο για τον εαυτό μας. Την στροφή αυτή την κληρονομήσαμε από τους προπάτορές μας τον Αδάμ και την Εύα, όταν είπανε μπορούμε να ζήσουμε και χωρίς Εσένα, μπορούμε να αρνηθούμε την αγάπη Σου και να γίνουμε εμείς Θεοί, γι΄αυτό και έχασαν την κοινωνία αγάπης με τον Θεό και τους άλλους».
Σε άλλο σημείο της ομιλίας του, ο κ. Ιγνάτιος παρατήρησε ότι «ο Χριστός θέτει την αγάπη προς τους άλλους ως προϋπόθεση, με σκοπό να γίνει αγάπη κοινωνίας με τον Θεό της Αγάπης. Μας καλεί σε κοινωνία με το Σώμα και το Αίμα Του. Αυτό ονομάζεται Ευχαριστία. Η Ευχαριστία, δηλαδή, που νιώθουμε απέναντι στο Χριστό, […] ερχόμαστε κάθε φορά να κοινωνήσουμε τη δική Σου αγάπη το δικό Σου Σώμα και Αίμα. Γι’ αυτό είμαστε σήμερα εδώ αδελφοί μου να Τον δοξολογήσουμε και να ευχαριστήσουμε…. και τελούμε το μυστήριο της ευχαριστίας που είναι το κατεξοχήν Μυστήριο της Αγάπης του Χριστού, που ανεβαίνει κάθε φορά επάνω στην Αγία Τράπεζα αφού γεννήθηκε στην προσκομιδή, για να Σταυρωθεί και να Αναστηθεί για μας… και εμείς κοινωνώντας Τον, κοινωνούμε την Αγάπη Του, ομολογούμε σε Αυτόν την πίστη μας, αυτή η πίστη που μας σώζει»
Μιλώντας για την πίστη, ο Σεβασμιώτατος ανέφερε ότι: «Δυστυχώς η πίστη μας δοκιμάζεται… δεν σημαίνει ότι επειδή ακολουθούμε αυτό το δρόμο θα μείνουμε ανέγγιχτοι από πειρασμούς και πόνους και αντιξοότητες και δυσκολίες αλλά έχουμε έναν δρόμο, έναν δρόμο της ευγνωμοσύνης και επιστροφής στον οίκο του Πατρός. Έχουμε αυτό τον δρόμο της επιστροφής, την αγάπη του Χριστού και ταυτόχρονα μπορούμε αυτό να το μετατρέπουμε και να το μεταμορφώνουμε σε αγάπη για τους αδελφούς μας και για τους άλλους. Να γιατί είμαστε σήμερα εδώ και τελούμε το μυστήριο της ευχαριστίας, το δώρο αυτό του Θεού που μας έδωσε εν Αγίω Πνεύματι, μέσα από την ιεροσύνη να συλλειτουργούμε, κλήρος και λαός και να ευγνωμονούμε αυτόν που μας σώζει, που μας ενώνει που μας λυτρώνει, που μας αγαπάει, που είναι πάντοτε μαζί μας και ποτέ δεν μας ξεχνάει. Αυτός είναι ο Κύριος και Λυτρωτής μας. Βέβαια ισχύει πάντοτε οι δε εννέα πού;.. Είμαστε εμείς μόνο που ευεργετηθήκαμε… όλος ο λαός μας έχει ευεργετηθεί, όλο το γένος μας έχει ευεργετηθεί, ο Χριστός στάθηκε ιδιαίτερα για όλους εμάς, ο Μέγας Ευεργέτης και Λυτρωτής και Σωτήρας των ψυχών και των σωμάτων.. όμως παραμένει το ποσοστό… από τους δέκα, φαίνεται ο ένας να επιστρέφει, για να ευχαριστήσει αλλά ο Χριστός θέλει ελευθερία. Μας έδωσε την ελευθερία και ακριβώς δέχεται το ευχαριστώ και του ενός, ενώ θεραπεύει και τους δέκα».
Ο Σεβασμιώτατος συνέχισε επισημαίνοντας: «Σήμερα τούτο το γένος και ιδιαίτερα σε αυτή την πατρίδα και κυρίως αυτό το κράτος φοβάμαι ότι στέκεται με αγνωμοσύνη απέναντι στο Χριστό και στην Εκκλησία, στην προσπάθεια να φανούμε εκμοντερνισμένοι προοδευτικοί δήθεν.. τάχα της, παρακολουθώντας ένα ρεύμα μιας εποχής δυστυχώς, επιτρέψτε μου να το πω αυτοκτονικό για τη δύση, ακολουθούμε και εμείς τα βήματα, μη νιώθοντας την ανάγκη να σταθούμε με ευγνωμοσύνη απέναντι σε αυτό που ο Θεός μας δώρισε και μας έδωσε, την αληθινή αγάπη, την αληθινή κοινωνία την αληθινή οικογένεια που προκύπτει από το γάμο ενός ανδρός και μιας γυναίκας. Έτσι είναι τα πράγματα. Ο Χριστός, όμως περιμένει όλους κάποια στιγμή και ευεργετεί και τον ένα που γύρισε να πει ευχαριστώ».
Κλείνοντας, τόνισε: «Ας παραμείνουμε στην ευχαριστία, ας παραμείνουμε ενωμένοι μαζί Του, ενωμένοι μεταξύ μας και Ζει Κύριος ο Θεός, ίσως κάποια στιγμή και εμείς πρέπει να αναλαμβάνουμε τις ευθύνες για όλους, να προσευχόμαστε για όλους, να έρθει φωτισμός, να κρατήσουμε τις αξίες που παραλάβαμε από τις πατέρες μας, να τις μεταλαμπαδεύουμε στα παιδιά και στα παιδιά των παιδιών μας και να σταθούμε αντάξιοι της δικής Του ευεργεσίας για να ζήσουμε μαζί Του τον αληθινό παράδεισο!»
Στο τέλος της Θείας Λειτουργίας, ο Σεβασμιώτατος ευχήθηκε καταλλήλως για την ονομαστική του εορτή, στον Προϊστάμενο του Ναού και Πρωτοσύγκελλο της Μητροπόλεώς μας, π. Μάξιμο Παπαϊωάννου, επί τη σημερινή μνήμη του Οσίου Μαξίμου του Ομολογητού.
Στον Ιερό Ναό Αναλήψεως του Χριστού Βόλου λειτούργησε σήμερα, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Δημητριάδος και Αλμυρού κ. Ιγνάτιος, παρουσία της Υφυπουργού Παιδείας και Θρησκευμάτων κ. Ζέττας Μακρή και πλήθους πιστών.Λαμβάνοντας αφορμή από την θεραπεία των δέκα λεπρών της Ευαγγελικής περικοπής στο κήρυγμά του ο Σεβασμιώτατος αναφέρθηκε στην ανάγκη που έχουν οι άνθρωποι να δέχονται την ευεργεσία που ζητούν οι ίδιοι από το Χριστό, καθώς γνωρίζουν οι ίδιοι, ότι μόνο Αυτός μπορεί να τους θεραπεύσει και να τους λυτρώσει. Ο κ. Ιγνάτιος τόνισε: «η ασθένεια δεν έχει να κάνει μόνο με το σώμα αλλά και από κάτι πιο φρικτό πράγμα, από το να απομονωθούμε από την ίδια την κοινωνία που είμαστε πλασμένοι να ζούμε με αγάπη, γιατί όποιος χάσει αυτή τη κοινωνία, θέτεται στο περιθώριο. Ο Χριστός με τη θεραπεία Του αυτό το σκοπό είχε, να τους εντάξει ξανά μέλη της ανθρώπινης κοινωνίας». Ο Ποιμενάρχης μας παρατήρησε, επίσης, ότι «ο Θεός μας χάρισε την Επιστήμη, που θεράπευσε την σωματική λέπρα. Όμως, παραμένει μια ακόμα πιο επικίνδυνη λέπρα, που ο Χριστός θεράπευσε, επίσης. Την πνευματική λέπρα, που ονομάζεται εγωισμός και αυτάρκεια. Αυτό ήταν που ένιωσαν οι θεραπευμένοι και αρνήθηκαν να επιστρέψουν για να ευχαριστήσουν τον Θεό, ένιωσαν αυτάρκεις. Η σωματική λέπρα έγινε πνευματική, χάνοντας έτσι την ευκαιρία να ξανά – κοινωνήσουν με τον Χριστό, γιατί ο Χριστός δεν μας θεραπεύει μόνο σωματικά αλλά κυρίως πνευματικά και αυτό ακριβώς ζητάμε από το Χριστό να μας θεραπεύσει την ψυχή, να μας θεραπεύσει τον εγωισμό, την στροφή προς την αγάπη μόνο για τον εαυτό μας. Την στροφή αυτή την κληρονομήσαμε από τους προπάτορές μας τον Αδάμ και την Εύα, όταν είπανε μπορούμε να ζήσουμε και χωρίς Εσένα, μπορούμε να αρνηθούμε την αγάπη Σου και να γίνουμε εμείς Θεοί, γι΄αυτό και έχασαν την κοινωνία αγάπης με τον Θεό και τους άλλους».Σε άλλο σημείο της ομιλίας του, ο κ. Ιγνάτιος παρατήρησε ότι «ο Χριστός θέτει την αγάπη προς τους άλλους ως προϋπόθεση, με σκοπό να γίνει αγάπη κοινωνίας με τον Θεό της Αγάπης. Μας καλεί σε κοινωνία με το Σώμα και το Αίμα Του. Αυτό ονομάζεται Ευχαριστία. Η Ευχαριστία, δηλαδή, που νιώθουμε απέναντι στο Χριστό, […] ερχόμαστε κάθε φορά να κοινωνήσουμε τη δική Σου αγάπη το δικό Σου Σώμα και Αίμα. Γι’ αυτό είμαστε σήμερα εδώ αδελφοί μου να Τον δοξολογήσουμε και να ευχαριστήσουμε…. και τελούμε το μυστήριο της ευχαριστίας που είναι το κατεξοχήν Μυστήριο της Αγάπης του Χριστού, που ανεβαίνει κάθε φορά επάνω στην Αγία Τράπεζα αφού γεννήθηκε στην προσκομιδή, για να Σταυρωθεί και να Αναστηθεί για μας… και εμείς κοινωνώντας Τον, κοινωνούμε την Αγάπη Του, ομολογούμε σε Αυτόν την πίστη μας, αυτή η πίστη που μας σώζει»Μιλώντας για την πίστη, ο Σεβασμιώτατος ανέφερε ότι: «Δυστυχώς η πίστη μας δοκιμάζεται… δεν σημαίνει ότι επειδή ακολουθούμε αυτό το δρόμο θα μείνουμε ανέγγιχτοι από πειρασμούς και πόνους και αντιξοότητες και δυσκολίες αλλά έχουμε έναν δρόμο, έναν δρόμο της ευγνωμοσύνης και επιστροφής στον οίκο του Πατρός. Έχουμε αυτό τον δρόμο της επιστροφής, την αγάπη του Χριστού και ταυτόχρονα μπορούμε αυτό να το μετατρέπουμε και να το μεταμορφώνουμε σε αγάπη για τους αδελφούς μας και για τους άλλους. Να γιατί είμαστε σήμερα εδώ και τελούμε το μυστήριο της ευχαριστίας, το δώρο αυτό του Θεού που μας έδωσε εν Αγίω Πνεύματι, μέσα από την ιεροσύνη να συλλειτουργούμε, κλήρος και λαός και να ευγνωμονούμε αυτόν που μας σώζει, που μας ενώνει που μας λυτρώνει, που μας αγαπάει, που είναι πάντοτε μαζί μας και ποτέ δεν μας ξεχνάει. Αυτός είναι ο Κύριος και Λυτρωτής μας. Βέβαια ισχύει πάντοτε οι δε εννέα πού;.. Είμαστε εμείς μόνο που ευεργετηθήκαμε… όλος ο λαός μας έχει ευεργετηθεί, όλο το γένος μας έχει ευεργετηθεί, ο Χριστός στάθηκε ιδιαίτερα για όλους εμάς, ο Μέγας Ευεργέτης και Λυτρωτής και Σωτήρας των ψυχών και των σωμάτων.. όμως παραμένει το ποσοστό… από τους δέκα, φαίνεται ο ένας να επιστρέφει, για να ευχαριστήσει αλλά ο Χριστός θέλει ελευθερία. Μας έδωσε την ελευθερία και ακριβώς δέχεται το ευχαριστώ και του ενός, ενώ θεραπεύει και τους δέκα».Ο Σεβασμιώτατος συνέχισε επισημαίνοντας: «Σήμερα τούτο το γένος και ιδιαίτερα σε αυτή την πατρίδα και κυρίως αυτό το κράτος φοβάμαι ότι στέκεται με αγνωμοσύνη απέναντι στο Χριστό και στην Εκκλησία, στην προσπάθεια να φανούμε εκμοντερνισμένοι προοδευτικοί δήθεν.. τάχα της, παρακολουθώντας ένα ρεύμα μιας εποχής δυστυχώς, επιτρέψτε μου να το πω αυτοκτονικό για τη δύση, ακολουθούμε και εμείς τα βήματα, μη νιώθοντας την ανάγκη να σταθούμε με ευγνωμοσύνη απέναντι σε αυτό που ο Θεός μας δώρισε και μας έδωσε, την αληθινή αγάπη, την αληθινή κοινωνία την αληθινή οικογένεια που προκύπτει από το γάμο ενός ανδρός και μιας γυναίκας. Έτσι είναι τα πράγματα. Ο Χριστός, όμως περιμένει όλους κάποια στιγμή και ευεργετεί και τον ένα που γύρισε να πει ευχαριστώ».Κλείνοντας, τόνισε: «Ας παραμείνουμε στην ευχαριστία, ας παραμείνουμε ενωμένοι μαζί Του, ενωμένοι μεταξύ μας και Ζει Κύριος ο Θεός, ίσως κάποια στιγμή και εμείς πρέπει να αναλαμβάνουμε τις ευθύνες για όλους, να προσευχόμαστε για όλους, να έρθει φωτισμός, να κρατήσουμε τις αξίες που παραλάβαμε από τις πατέρες μας, να τις μεταλαμπαδεύουμε στα παιδιά και στα παιδιά των παιδιών μας και να σταθούμε αντάξιοι της δικής Του ευεργεσίας για να ζήσουμε μαζί Του τον αληθινό παράδεισο!»
