του Ηλία Ξηρακιά πολ μηχ τ. Αντιδημάρχου βόλου
Οι καταστροφικές πυρκαγιές που ζήσαμε στην περιοχή μας, από το Βελεστίνο, το Αερινό μέχρι τη Ν. Αγχίαλο, το αεροδρόμιο και τις αποθήκες πυρομαχικών της αεροπορίας, έφεραν και πάλι στη επιφάνεια τα μεγάλα ελλείμματα στην οργάνωση και τη λειτουργία του κράτους, της Περιφέρειας και της Τοπικής Αυτοδιοίκησης στην αντιμετώπιση κρίσεων.
Ειδικά για την Περιφέρεια και το Δήμο Βόλου η πλήρης αδυναμία στοιχειώδους συντονισμού και ελάχιστης συνδρομής προς τις δυνάμεις πυρόσβεσης ήταν εξόφθαλμες, όχι μόνο σ΄ αυτούς που έζησαν από κοντά την πυρκαγιά βλέποντας τις περιουσίες τους να φλέγονται, αλλά και σ΄ όσους είδαν τις τραγικές εικόνες από τις οθόνες των τοπικών καναλιών.
Ο τοπικός Υπουργός, ο Περιφερειάρχης και ο Δήμαρχος, εκτός τόπου και χρόνου, συσκεπτόταν ή τριγύριζαν στα καμένα για τις ανάγκες της φωτογράφισης.
Είναι γνωστό, όμως, ότι το θέμα των πυρκαγιών δεν είναι μόνο η καταστολή, αλλά το μεγάλο έργο της πρόληψης και της κινητοποίησης, τις κρίσιμες ημέρες και ώρες εθελοντικών δυνάμεων για την περιφρούρηση μιας περιοχής, με τη χρήση κάθε μέσου και κάθε διαθέσιμης σύγχρονης τεχνολογίας. Όλα αυτά όμως γίνονται “εν καιρώ ειρήνης” από ανθρώπους που αγωνιούν για τα πραγματικά προβλήματα της πόλης και της περιοχής, που συζητούν με τους κατοίκους και εμπνέουν στην τοπική κοινωνία τη συνέργεια με την Αυτοδιοίκηση και δεν αναλώνονται στην επικοινωνία, την αδιαφάνεια και τη ρουσφετολογία για τη δημιουργία καθεστώτος επανεκλογής.
Δυστυχώς, η επόμενη μέρα βρίσκει τους κατοίκους της περιοχής να μετρούν δύο(2) νεκρούς και τεράστιες καταστροφές. Ο Περιφερειάρχης, ως παλαιός “παίκτης” (σχεδόν επαγγελματίας), που γνωρίζει τις ευθύνες του, δήλωσε ότι η φωτιά ήταν εμπρησμός και, “με ελαφρά πηδηματάκια”, αποσύρθηκε στην ασφάλεια του γραφείου του στη Λάρισα ελπίζοντας ότι το θέμα σε δύο(2) μήνες θα έχει ξεχαστεί και στην τελική τέτοιες ώρες “κρείττον του λαλείν το σιγάν”.
Ο Δήμαρχος, αντί να ακολουθήσει το παράδειγμα του, με περισσό θράσος οργάνωσε συνέντευξη τύπου, όπου ο Υπουργός θα ανακοίνωνε τις συνήθεις αποζημιώσεις της πολιτείας προς τους πληγέντες, ενώ ο ίδιος θα είχε την ευκαιρία να εξαπολύσει ύβρεις και χυδαιολογίες κατά πάντων, αυτό που επαναλαμβάνει εδώ και εννέα(9) χρόνια. Είναι μια παγίδα που έστηνε πάντα στους αντιπολιτευόμενους “πετώντας την μπάλα στην εξέδρα”. Με το θόρυβο που προκαλείται κάποιοι θα γελάσουν με τα αστεία του κλόουν και η αντιπαράθεση θα γίνεται για το πόσο υβριστής ή δήθεν μάγκας είναι ο ίδιος με όσους του ασκούν κριτική. Έτσι, αντί να συζητάμε για τις τεράστιες ευθύνες, τις πράξεις, τις παραλήψεις και την πλήρη αδιαφάνεια που επέβαλε στη διαχείριση των προβλημάτων της πόλης, θα σχολιάζουμε τις ασυνάρτητες ατάκες του “μάνα ο Βόλος καίγεται”, το αμίμητο “πυρ, γυνή και θάλασσα” ή ότι αποκάλεσε το διακεκριμένο γιατρό μαμή. Η λαϊκή σοφία διδάσκει ότι από το στόμα του κόρακα “κρα” θα ακούσεις.
Αξιολύπητος της περίστασης ήταν ο Υπουργός που παρακολουθούσε χωρίς να πει λέξη ή να κάνει κάποια δήλωση στη συνέχεια. Θλίβεται κανείς, όταν διαβάζει στο βιογραφικό του ότι από το 2017 διδάσκει και στην Εθνική Σχολή Διοίκησης και Αυτοδιοίκησης, δηλαδή σε νέους που οραματίζονται να υπηρετήσουν το δημόσιο και την αυτοδιοίκηση με ήθος και αξιοπρέπεια. Κρίμα που ένας νέος επιστήμονας γίνεται μέρος της παράστασης Μπέου για μια χούφτα ψήφους.
