Με αποθέματα δύναμης από την χρόνια καθημερινή βιοπάλη, αντιμετωπίζουν οι πυρόπληκτοι των Αλυκών Βασίλης και Σοφία Πέπα, την απώλεια του σπιτιού τους από την πρόσφατη καταστροφική φωτιά που εκδηλώθηκε στην ξύλινη κατασκευή.
Από τη μια στιγμή στην άλλη, έμειναν στον δρόμο με τρία παιδιά, με τα δύο μεγαλύτερα να φιλοξενούνται πλέον σε φιλικό σπίτι και ο μικρός Ζήσης να διαμένει προσωρινά με τους γονείς του στο παράπηγμα, δίπλα από τον πάγκο με κηπευτικά και φρούτα στην οδό Αθηνών, λίγο μετά τη γέφυρα στο Αλυγαρόρεμα προς Αλυκές – Σωρό.
Μεροκαματιάρηδες μπαξεβάνοι συνεχίζουν, μετά την φωτιά που κατέστρεψε το σπίτι και όλα τα υπάρχοντά τους, ακόμη και τα ρούχα, να καλλιεργούν στο χωράφι, να κάνουν καθημερινά συγκομιδή κηπευτικά και να τα πωλούν σε διερχόμενους.
“Ήρθε κόσμος μας βοήθησε. Μας έφεραν σακούλες με ρούχα, με σκεπάσματα. Τους ευχαριστούμε πολύ. Όλους. Κι αυτούς που δεν μας ήξεραν κι έρχονται να ψωνίσουν από εμάς για να μας στηρίξουν. Τι να ζητήσουμε από τον κόσμο; Δεν ξέρω μήπως πως φέρουν πράγματα που τα έχουν μεγαλύτεροι ανάγκη άλλοι άνθρωποι…”, αναφέρει η κα Σοφία, λίγες ημέρες μετά το σοκ που βίωσε από το χωράφι βλέποντας τον καπνό πάνω από τις Αλυκές και στη συνέχεια να συνειδητοποιεί πως αυτή η μαυρίλα, ήταν τα όνειρα και οι κόποι μιας ζωής που έγιναν στάχτη σε μια- δυό ώρες.
“Μας βρήκαν ένα σπίτι κανονικό να μείνουμε όλοη η οικογένεια γιατί τώρα είμαστε χώρια. Το φτιάχνουν λίγο με βαψίματα που θέλει για να μπορούμε να μείνουμε. Να έχουμε ένα σπίτι κανονικό κι εμείς, όχι ξύλινο. Δεν θα φύγει από το μυαλό μου ο εφιάλτης αυτός με το ξύλινο σπίτι πως κάηκε. Καλύτερα να έχουμε ένα δωμάτιο μόνο τσιμεντένιο παρά ένα σπίτι ξύλινο όπως αυτό που είχαμε και κάηκε…”
