Η Tanya Hall έχει προσπαθήσει πολλές φορές να σταματήσει να παίρνει φάρμακα για την απώλεια βάρους. Αλλά κάθε φορά που σταματά τις ενέσεις, το “food noise” (διατροφικός θόρυβος,που αναφέρεται στις συνεχείς, ενοχλητικές σκέψεις και εμμονές γύρω από το φαγητό) επιστρέφει.
Οι ενέσεις για την απώλεια βάρους, ή GLP-1, έχουν κάνει για πολλούς αυτό που οι δίαιτες δεν μπόρεσαν ποτέ να κάνουν. Αυτός ο συνεχής θόρυβος στο παρασκήνιο, που τους λέει να φάνε ακόμα και όταν είναι χορτάτοι, έχει σβήσει.
Τα φάρμακα έχουν δώσει σε όσους δεν πίστευαν ποτέ ότι θα μπορούσαν να χάσουν βάρος ένα νέο σώμα, μια νέα προοπτική και, σε πολλές περιπτώσεις, μια εντελώς διαφορετική ζωή.
Αλλά δεν μπορείς να συνεχίσεις να τα παίρνεις για πάντα, έτσι δεν είναι; Ή μήπως μπορείς;
Λοιπόν, αυτό είναι ένα από τα ζητήματα που κανείς δεν ξέρει με σιγουριά. Πρόκειται για νέα φάρμακα – τα οποία μιμούνται το GLP-1, μια φυσική ορμόνη που ρυθμίζει την πείνα – και οι πιθανές παρενέργειες από τη μακροχρόνια χρήση τους μόλις αρχίζουν να εμφανίζονται.
Και με περίπου 1,5 εκατομμύριο άτομα στο Ηνωμένο Βασίλειο να πληρώνουν ιδιωτικά για τις ενέσεις, η μακροχρόνια χρήση τους δεν είναι φθηνή υπόθεση.
Τι συμβαίνει λοιπόν όταν προσπαθείτε να σταματήσετε; Δύο γυναίκες, με δύο πολύ διαφορετικές ιστορίες αλλά τον ίδιο στόχο – να χάσουν βάρος και να το διατηρήσουν – μας λένε πώς ήταν η εμπειρία τους.
«Ήταν σαν κάτι να άνοιξε στο μυαλό μου και να μου είπε: «Φάε τα πάντα, συνέχισε, το αξίζεις γιατί δεν έχεις φάει τίποτα για τόσο καιρό».
Η Τάνια, διευθύντρια πωλήσεων σε μια μεγάλη εταιρεία γυμναστικής, άρχισε να παίρνει γνωστό φάρμακο για τον διαβήτη, προκειμένου να αποδείξει κάτι. Ήταν υπέρβαρη, ένιωθε σαν «απατεώνισσα» και πίστευε ότι η γνώμη της δεν εκτιμούνταν στον κλάδο της λόγω του μεγέθους της.
Θα την έπαιρναν πιο σοβαρά αν ήταν πιο αδύνατη;
Τελικά, λέει ότι οι υποψίες της αποδείχθηκαν σωστές. Αφού άρχισε να χρησιμοποιεί τις ενέσεις, οι άνθρωποι την πλησίαζαν να την συγχαρούν για την απώλεια βάρους της. Ένιωθε ότι της φερόντουσαν με περισσότερο σεβασμό.
Ωστόσο, κατά τους πρώτους μήνες της θεραπείας, η Τάνια είχε δυσκολία στον ύπνο, ένιωθε συνεχώς αδιαθεσία, είχε πονοκεφάλους και άρχισε ακόμη και να χάνει τα μαλλιά της, κάτι που μπορεί να μην οφειλόταν άμεσα στο φάρμακο, αλλά είναι μια πιθανή παρενέργεια της γρήγορης απώλειας βάρους. «Τα μαλλιά μου έπεφταν τσαμπιά», θυμάται. Όμως, όσον αφορά το βάρος, έβλεπε τα αποτελέσματα που ήλπιζε: «Είχα χάσει περίπου 22 κιλά».
Τώρα, μετά από 18 μήνες, αυτό που ξεκίνησε ως ένα μικρό πείραμα έχει μετατραπεί σε μια πλήρη αλλαγή ζωής. Έχει χάσει 38 κιλά και έχει προσπαθήσει να σταματήσει το φάρμακο αρκετές φορές.
Αλλά κάθε φορά, μέσα σε λίγες μόνο ημέρες, λέει ότι τρώει τόσο πολύ φαγητό που μένει «εντελώς τρομοκρατημένη».
Πρέπει να συνεχίσει να παίρνει το φάρμακο και να ζει με όλες τις παρενέργειες που το συνοδεύουν ή να κάνει το άλμα στο άγνωστο;
Ο κατασκευαστής του γνωστού φαρμάκου, δήλωσε ότι οι αποφάσεις σχετικά με τη θεραπεία πρέπει να λαμβάνονται σε συνεργασία με έναν επαγγελματία υγείας και ότι «οι παρενέργειες πρέπει να λαμβάνονται υπόψη ως μέρος αυτής της διαδικασίας».
Η διακοπή της λήψης φαρμάκων για την απώλεια βάρους μπορεί να μοιάζει με «άλμα από γκρεμό», παρατηρεί ο γιατρός γενικής ιατρικής Dr Hussain Al-Zubaidi.
«Συχνά βλέπω ασθενείς που σταματούν τη λήψη του φαρμάκου όταν βρίσκονται στη μέγιστη δόση, επειδή έχουν φτάσει στον στόχο τους και τότε σταματούν». Σύμφωνα με τον Dr Al-Zubaidi, αυτό μπορεί να είναι σαν να σε χτυπάει «χιονοστιβάδα ή τσουνάμι». Τονίζει ότι τα μέχρι τώρα στοιχεία δείχνουν ότι, μεταξύ ενός και τριών ετών μετά τη διακοπή της φαρμακευτικής αγωγής, οι άνθρωποι θα δουν ένα «σημαντικό ποσοστό του βάρους» να επιστρέφει.
«Κάπου μεταξύ 60 και 80% του βάρους που χάσατε θα επιστρέψει».
Η Ellen Ogley είναι αποφασισμένη να μην αφήσει να συμβεί αυτό. Αποφάσισε να αρχίσει να παίρνει φάρμακα για την απώλεια βάρους επειδή είχε φτάσει σε ένα «σημαντικό σημείο καμπής» στη ζωή της. Ήταν τόσο υπέρβαρη που έπρεπε να υπογράψει μια δήλωση ότι ενδέχεται να μην επιβιώσει από μια ζωτικής σημασίας εγχείρηση.
Η έναρξη της αγωγής με γνωστό φάρμακο για τη παχυσαρκία ήταν η «τελευταία της ευκαιρία να τα καταφέρει», όπως αναφέρει. «Ήμουν μια συναισθηματική υπερφαγική».
«Αν ήμουν χαρούμενη, έτρωγα υπερβολικά. Αν ήμουν λυπημένη, έτρωγα υπερβολικά. Δεν είχε σημασία, δεν είχα κανένα φίλτρο».
Αλλά όταν άρχισε να χρησιμοποιεί τις ενέσεις, «όλα αυτά σταμάτησαν». Η ζωή χωρίς το “food noise” έδωσε στην Ellen το χώρο να επανασχεδιάσει τη σχέση της με το φαγητό. Άρχισε να διαβάζει για τη διατροφή και να δημιουργεί μια υγιεινή διατροφή που βοηθούσε να τροφοδοτεί το σώμα της.
Πήρε το φάρμακο για 16 εβδομάδες πριν αρχίσει να το μειώνει σταδιακά, σε διάστημα έξι εβδομάδων. Έχασε 22 κιλά.
Καθώς έχανε περισσότερο βάρος, ανακάλυψε ότι μπορούσε να ασκείται περισσότερο και όταν ένιωθε «άσχημα», αντί να «πηγαίνει στα ντουλάπια και να γεμίζει το στόμα της», πήγαινε για τρέξιμο.
Όμως, όταν η Ellen σταμάτησε να παίρνει το φάρμακο αυτό, άρχισε να βλέπει το βάρος της να αυξάνεται, κάτι που, όπως λέει, «της μπέρδεψε λίγο το μυαλό». Γι’ αυτό είναι ζωτικής σημασίας η σωστή υποστήριξη, λέει ο Δρ Al-Zubaidi. Η βρετανική αρχή εποπτείας φαρμάκων, Nice, έχει συστήσει οι ασθενείς να λαμβάνουν τουλάχιστον ένα χρόνο συνεχή συμβουλευτική υποστήριξη και εξατομικευμένα σχέδια δράσης μετά τη διακοπή της θεραπείας, βοηθώντας τους να κάνουν πρακτικές αλλαγές στη ζωή τους, ώστε να διατηρήσουν το βάρος τους και, το πιο σημαντικό, να παραμείνουν υγιείς.
Ωστόσο, για όσους πληρώνουν τα φάρμακα από την τσέπη τους, όπως η Τάνια και η Έλεν, αυτό το είδος υποστήριξης δεν είναι πάντα εγγυημένο.
Τους τελευταίους μήνες, το βάρος της Τάνια παρέμεινε το ίδιο και αισθάνεται ότι η φαρμακευτική αγωγή έχει ελάχιστη επίδραση. Ωστόσο, δεν σκοπεύει να τη διακόψει, όπως λέει. «Τα πρώτα 38 χρόνια της ζωής μου ήμουν υπέρβαρη – τώρα είμαι 38 κιλά πιο λεπτή», λέει η Τάνια. «Γι’ αυτό, ένα μέρος μου νιώθει ότι υπάρχει μια εξάρτηση που με κάνει να συνεχίζω, γιατί με κάνει να νιώθω έτσι όπως νιώθω, με κάνει να νιώθω ότι έχω τον έλεγχο». Σταματά για ένα δευτερόλεπτο. Ίσως είναι το αντίθετο, σκέφτεται, ίσως είναι το φάρμακο που την ελέγχει. «Το θέμα είναι να έχεις μια στρατηγική εξόδου», εξηγεί ο Δρ Al-Zubaidi. «Το ερώτημα είναι: ποιες είναι οι εμπειρίες αυτών των ανθρώπων όταν σταματήσουν τις ενέσεις»;
Ανησυχεί ότι χωρίς πρόσθετη υποστήριξη για τους ανθρώπους που κάνουν τη μετάβαση, η ανθυγιεινή σχέση της κοινωνίας με το φαγητό σημαίνει ότι λίγα πράγματα θα αλλάξουν.
«Το περιβάλλον στο οποίο ζουν οι άνθρωποι πρέπει να είναι ένα περιβάλλον που προάγει την υγεία, όχι την αύξηση βάρους. Η παχυσαρκία δεν είναι έλλειψη GLP-1» όπως τονίζει.
Από ορισμένες απόψεις, πολλοί άνθρωποι μπαίνουν σε ένα παιχνίδι ρουλέτας απώλειας βάρους όταν πρόκειται να σταματήσουν τα φάρμακα απώλειας βάρους. Παράγοντες όπως ο τρόπος ζωής, η υποστήριξη, η νοοτροπία και ο χρόνος παίζουν ρόλο στο πώς θα εξελιχθεί το μέλλον μετά το GLP-1.
Η Τάνια συνεχίζει να παίρνει τα φάρμακα και είναι πλήρως συνειδητοποιημένη για τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα αυτής της απόφασης.
Η Έλεν αισθάνεται ότι αυτό το κεφάλαιο έχει πλέον κλείσει. Έχει χάσει πάνω από 51 κιλά μέχρι τώρα.
«Θέλω οι άνθρωποι να γνωρίζουν ότι η ζωή μετά το φάρμακο μπορεί να είναι επίσης βιώσιμη», λέει. Η Eli Lilly, η εταιρεία που παράγει το φάρμακο, δηλώνει ότι «η ασφάλεια των ασθενών είναι η κορυφαία προτεραιότητα της Lilly» και ότι «συμμετέχει ενεργά» στην παρακολούθηση, την αξιολόγηση και την αναφορά πληροφοριών στις ρυθμιστικές αρχές και τους συνταγογράφους.
Πηγή: BBC
www.ertnews.gr
Ακολουθήστε το myvolos.net στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
